Μια ατελείωτη μάχη η ζωή. Ένας αγώνας ανάμεσα σε δυο κόσμους, του εντός και του εκτός σου. Κάθε μέρα η κραυγή εντός, η σιωπή εκτός. Μια οχλαγωγία. Γεννιέσαι και πεθαίνεις ταυτόχρονα.
Κάπου κάπου αναρωτιέσαι γιατί. Γιατί ζεις, γιατί υπάρχεις, γιατί στα χαμηλά όταν υπάρχει το εκεί ψηλά; Γιατί εσύ και οι άλλοι; Κι όμως συνεχίζεις…
Ο κύκλος της γέννησης και του θανάτου. Πνοή κι εκπνοή. Κραυγή και σιωπή.
Ζωή!
Είναι περίπλοκη τελικά η ζωή ή το μυαλό είναι εκείνο που τα μπερδεύει όλα; Ο κόσμος μια μαθηματική εξίσωση κι εσύ χαμένος σε έναν άγνωστο παρανομαστή. Εκεί μοιάζει η εξίσωση αδύνατη…
Ίσως η αλήθεια να γεννήθηκε από ένα γιατί και μια διαπίστωση. Ίσως έτσι να ξεκινά η ψευδαίσθηση. Πάντα θα υπάρχει εκείνος που αγωνίζεται για την αλήθεια κι εκείνος που αγωνίζεται για την ψευδαίσθηση.
Όλοι τις ίδιες αλυσίδες φοράμε. Κάποιοι τις έχουν για να τις φέρουν μέχρι να πεθάνουν. Κάποιοι για να βρουν τον τρόπο για να τις σπάσουν. Γνωρίζουν το πλέγμα γύρω τους. Συνειδητοί στη φυλακή τους, αρνούνται να παραμείνουν εκεί!
Ίσως και ο ρόλος τους να είναι αυτός, να δείξουν τον τρόπο μέχρι να τελειώσει το κακό. Μέχρι όλα να ξεκινήσουν εκεί από όπου ξεκίνησαν.
Να γεννηθεί ο λόγος για μια νέα αρχή και να πεθάνει ο φόβος ότι ετούτη η αρχή δεν θα υπάρξει ποτέ! Να τελειώσει ο κύκλος της γέννησης και του θανάτου.
Να επέλθει η κάθαρση!
