Φτάσανε στην ώρα τους οι νεαρές, σαν έληγε η αργία
και στο βαγόνι ανέβηκαν ολίγον λυπημένες,
που στη σπουδή θα γύριζαν, μ’ αυτό το βαρετό το τρένο.
Μια διαδρομή κι αυτή σαν τις υπόλοιπες,
απλή και συνηθισμένη.
Η νεαρή τους όμως συντροφιά,
ευχάριστη από μόνη της και μ’ ελπίδα πάντα.
Μα που να ξέρουν πως την ημέρα αυτήν
κρυφά τη διάλεξε η Ανάγκη
για τις τόσες πράξεις τις ανεύθυνες -και λανθασμένες-
που χρόνια γίναν η μια πάνω στην άλλη.
‘Ητανε κάποτε πια να φανεί,
τι συνέπειες αυτές που είχαν.
Πράξεων αρχή, βεβαίως, άνθρωπος.
Κι ανέβηκαν μ’ όλους μαζί, στο θλιβερό το τρένο.
Μαζί σ’ αυτή τη διαδρομή, που δεν ήταν συνηθισμένη
κι αλλού έμελλε φριχτά να σταματήσει.
Πολύδωρος Καμπακτσής, εκ Θεσσαλονίκης, ΝΥ
Την Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου οφείλουμε να σταθούμε δίπλα στους πληγέντες. Μέχρι τέλους!
