Όλα σε θυμίζουν…
Κι ας βράδιασε κι ας πέρασε…
Ακόμα και αν τα όνειρα μου, στης οδύνης το πέρασμα χαθήκαν…
Να μην μπορώ να σε ακούω, αγαπημένη σκέψη μου…
Να μην μπορώ το χέρι σου, ν’αγγίξω…
Το λέμε το τραγούδι αυτό κι οι δυό, έμπνευση μου απαρηγόρητη…
Το σώμα αισθάνεται, νοεί…
Τον Έρωτα που θες στον δίνει,
σαν παγωμένο νερό στα χείλη σου, η μορφή μου…
Όλα σε θυμίζουν…
Με της αγάπης την μέθη και τ’αρώματα η κάμαρα μας να γιομίζει…
Γέρνω το κορμί μου,
Μιαν αγκαλιά έστω της καρδιάς προσμένω…
Κι όμως γίνομαι θυσία στον βωμό σου…
Μύρισε με…
Νιώσε με…
Άγγιξε με…
Αφέσου σε μένα…
Μονάχα για μια στιγμή…
Μια Μούσα να φαντάζω στης νυχτιάς σου τις εμπνεύσεις…
Να με πλάσεις ξανά εσύ, με τα περήφανα χέρια σου…
Με τις λέξεις να λαξεύσεις το αλαβάστρινο κάλλος μου…
Όλα σε θυμίζουν, όταν γείρω στης κλίνης τον αέναο ύπνο…
Μοναχή μου διαβάζω του κρυφού σου πόθου το απόσταγμα…
Έλα πάλι πάρε με…
Στην αγκαλιά σου βάλε με, ανάμνηση μου ηδονική…
Πάρε μαζί σου μονάχα για ένα βράδυ ξάστερο…
Δως μου το φιλί του στεναγμού σου…
Στο δώμα εκείνο, που τα βλέμματα μας βυθίζονται και σμίγουν…
Όλα σε θυμίζουν.
Όπου κι αν γυρνώ.
Όπου κι αν γυρεύω.
Όπου κι αν κοιτάζω.
Σ’αγαπώ και σ’αρνιέμαι.
Μ’ακούς;
Όλα σε θυμίζουν Νόστε μου και Άλγος.
Όλα σε θυμίζουν…
