Μες στο σκοτάδι

Ονομάζομαι Άννα Εμμανουήλ και σπουδάζω στο Παιδαγωγικό Τμήμα Ειδικής Αγωγής. Για μένα η γραφή αποτελεί μια πηγή που σου δίνει την λάμψη να τινάζεις τις σκέψεις σου στο χαρτί. Νιώθεις πως εξωτερικεύεις όσα έχεις μέσα σου. Ένα φορτίο περιέργειας φεύγει αβίαστα. Βλέπεις τον δικό σου κόσμο σε ύλη. Είσαι ένα μικρος θεός στον δικό σου κόσμο. Με τις δικές σου σκέψεις, τα όνειρα και τα συναισθήματα. Μπορείς να ακουμπάς τον πόνο, την χαρά σου, το άδικο, το μίσος… Εξασκείς το μυαλό σου να κοιτάζει αλλιώς τα πράγματα. Πιο λιτά. Πιο απέριττα. Με τα δικά σου χρώματα. Κάθε έργο μια μυρωδιά, ένα βλέμμα, ένα άγγιγμα που ένιωσες. Ο χρόνος δεν σταματάει. Συλλογιέσαι βαθιά αυτά που γράφεις. Άλλες φορές πετάς, και σκίζεις τα χαρτιά. Δεν είναι πάντα η στιγμή της έμπνευσης. Χωρίς έκσταση δεν υπάρχει έμπνευση. Στο τέλος το μόνο που απομένει είναι η ελευθερία. Γιαυτό κάθε φορά που εκφράζεσαι, πρέπει να είσαι ο καλύτερος σου εαυτός. Η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου…