
Μέρα-Νύχτα
Πόσο δρόμο έχω ακόμη! Πόσο δύσκολος θα είναι;
Αισθάνομαι την διάρκεια, δειλιάζω και συνάμα ξέρω πως έτσι χρειάζεται να γίνει, να συνεχίσω.
Πώς σωπαίνεις όταν όλα φωνάζουν γύρω σου και πότε μιλάς όταν όλα φτιάχνουν σιωπή;
Μάθε μου ζωή να ζω στο σκοτάδι με τα μάτια κλειστά και δείξε μου πώς να τα κρατώ ανοιχτά στο φως. Γιατί όλα είναι μέρα και νύχτα, όλα γεννιούνται και πεθαίνουν στο ίδιο σκηνικό αλλά με άλλο φωτισμό.
Λίγος χρόνος μια στιγμή, πολύς χρόνος μια ανάσα πριν το θάνατο. Ποιον επιλέγεις να πληγώσεις τη στιγμή ή τον θάνατο;
Η γραμμή αναβοσβήνει κι εσύ συντονίζεσαι σε αυτό τον ρυθμό. Κι όλα είναι ήχος κι οξυγόνο στη ζωή και σιωπή και διοξείδιο στον θάνατο.
Φοβάμαι να ζήσω στην επιφάνεια, προτιμώ τον ήρεμο βυθό με το σκοτάδι και το χρόνο να κυλάει σαν αντίστροφα. Προσπαθείς να φτάσεις όλο και πιο βαθιά μα η δύναμη του νερού σε κρατά πίσω. Τυραννώ την θέληση με την αντίσταση, τιμωρώ την μάχη με την απάθεια, στον πόλεμο όλα επιτρέπονται κι εγώ ζω μέσα σε αυτόν. Δεν τον επέλεξα βρέθηκα μέσα του και τώρα απλά προσπαθώ να επιλέξω να βρεθώ έξω από αυτόν.
Θέλω όμως πλέον να μου δείχνουν άλλοι τον δρόμο, κουράστηκα να περπατώ πάντα μπροστά και πάντα μόνος. Θέλω τη μέρα και τη νύχτα μου μαζί στο χρόνο και όχι χώρια. Γιατί όλα είναι μέρα και νύχτα κι εγώ για καιρό ζούσα μόνο στη νύχτα!