Ιστορία

Κοίτα να δεις ποιος ήταν μόνος του Αγίου Βαλεντίνου!

Έστω κι αργά, η ιστορική αναδρομή που σας πρέπει.

Αχ τώρα θέλω σοκολάτα…

Μια μικρή ιστορία της γιορτής του Αγίου Βαλεντίνου

Τα γεγονότα είναι θαμπά. Κανείς δεν ξέρει με βεβαιότητα τον βίο του Αγίου Βαλεντίνου. Στης γνωστότερες, πάντως, εκδοχές είναι κοινό το ότι ο Βαλεντίνος μαρτύρησε, δηλαδή θυσιάστηκε για την πίστη του. Ωστόσο, η καθολική Εκκλησία αφαίρεσε το όνομά του από το Ρωμαϊκό Ημερολόγιο, λόγω της ανεπάρκειας πληροφοριών για εκείνον.

Ο θρύλος λέει ότι αφού θεράπευσε ένα κοριτσάκι που ήταν τυφλό, του άφησε ένα σημείωμα που έγραφε “ο Βαλεντίνος σου”. Εξ’ου και η παράδοση να ανταλλάζουμε κάρτες του Βαλεντίνου, κυρίως στην Αμερική. Ένας άλλος θρύλος λέει πως ο Βαλεντίνος πάντρευε κρυφά ζευγάρια ώστε να μην πάνε οι άντρες στον πόλεμο και δεν τους ξαναδούν οι αγαπημένες τους. Γενικά ο Άγιος Βαλεντίνος θεωρείται προστάτης των ζευγαριών, των ανθρώπων με επιληψία και των μελισσοκόμων.

Αλλά όλα αυτά συνέβησαν κάπου τον 3ο αιώνα, ενώ η μέρα-γιορτή της αγάπης του Αγίου Βαλεντίνου ξεκίνησε κάπου τον 14ο! Τι συνέβη 1100 χρόνια αργότερα;

The Christmas treatment

Α. Συνηθίζεται οι Άγιοι να γιορτάζονται την ημέρα της Κοίμησής τους, δηλαδή όταν πέθαναν, και όχι όταν γεννήθηκαν. Οπότε, θα έλεγε κανείς, 14 Φεβρουαρίου θα κοιμήθηκε ο Βαλεντίνος και γι’ αυτό τον γιορτάζουμε τότε. Αλλά όπως είπαμε, δεν έχουμε καν σαφείς πληροφορίες για τη ζωή του, πόσω μάλλον για την ημερομηνία του θανάτου του. Υπάρχει περίπτωση να ήταν 14 Φλεβάρη αλλά υπάρχει και μία άλλη, πιο διασκεδαστική εκδοχή.

Εκείνη την εποχή στη Ρώμη γιορτάζονταν τα Lupercalia, για να τιμήσουν κάποιον θεό της γονιμότητας, καθώς και τους ιδρυτές της πόλης, τον Ρωμύλο και τον Ρώμο. Η γιορτή περιλάμβανε φαγοπότι, θυσία ζώων και ευλογία στις σοδιές και στις γυναίκες. Γιατί είπαμε, γονιμότητα. Ένα από τα έθιμα της γιορτής ήταν οι γυναίκες να βάζουν το όνομά τους σε ένα δοχείο και οι εργένηδες θα επέλεγαν μία στην τύχη. Οι δυο τους θα γίνονταν ζευγάρι για την επόμενη χρονιά και συχνά αυτό το ζευγάρωμα θα κατέληγε σε γάμο.

Αλλά ο Πάπας δε θα δεχόταν τέτοια σατανικά γιορτάσματα. Και αφού κάπου έπρεπε να στριμωχτεί η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου, γιατί να μην τη βάλουμε την ίδια μέρα με τα Lupercalia; Λαμπρή ιδέα. Έτσι η μέρα θα χριστιανοποιηθεί. Αυτή η μεταρρύθμιση μαζί με τους θρύλους που περιτριγύριζαν το πρόσωπο του Βαλεντίνου συν του ότι τον Μεσαίωνα θεωρούσαν πως τα πουλιά άρχιζαν να ζευγαρώνουν στα μέσα του Φλεβάρη, ήταν πολύ ευνοϊκά στοιχεία για να δημιουργηθεί η σημερινή Γιορτή της Αγάπης ΤΜ.

Από:

Στον:

Ο ποιητής Geoffrey Chaucer 1375 έγραψε “Αυτό στάλθηκε την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου/ όπου κάθε ανόητος έρχεται να διαλέξει το ταίρι του”. Αν και υπήρχαν οι ανάλογες ευχές της ημέρας, τα βαλεντινο-ραβασάκια άρχισαν κάπου το 1400, με το παλιότερο που μας έχει σωθεί να έχει γραφτεί το 1415, από τον Δούκα της Ορλεάνης που τον είχαν πιάσει και φυλακίσει στον Πύργο του Λονδίνου. Έγραφε στη σύζυγό του. Αρκετά χρόνια αργότερα, πιστεύεται ότι ο βασιλιάς Ερρίκος Ε’ προσέλαβε έναν συγγραφέα ονόματι John Lydgate για να συνθέσει ένα σημείωμα του Αγίου Βαλεντίνου στην Αικατερίνη του Βαλουά.

Στα μέσα του 18ου, ήταν σύνηθες για τους φίλους και τους λάτρεις όλων των κοινωνικών τάξεων να ανταλλάσσουν μικρές μάρκες αγάπης ή χειρόγραφες σημειώσεις και από το 1900 οι τυπωμένες κάρτες άρχισαν να αντικαθιστούν τα γραπτά γράμματα λόγω βελτιώσεων στην τεχνολογία εκτύπωσης. Οι έτοιμες κάρτες ήταν ένας εύκολος τρόπος για τους ανθρώπους να εκφράσουν τα συναισθήματά τους σε μια εποχή που αποθαρρυνόταν η άμεση έκφραση των συναισθημάτων. Οι φθηνότερες τιμές ταχυδρομικών τελών συνέβαλαν επίσης στην αύξηση της δημοτικότητας της αποστολής ευχών για την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου.

Τα αγγελάκια του Έρωτα έχουν όνομα!

Ο θεός Έρωτας ήταν γιός της Αφροδίτης. Ο αντίστοιχος Ρωμαϊκός θεός ήταν ο Cupid. Αν και ο Έρως γενικά απεικονίζεται ως ένας λεπτός φτερωτός νέος στην κλασική ελληνική τέχνη, κατά την ελληνιστική περίοδο, όλο και περισσότερο απεικονιζόταν ως παχουλό αγόρι.

Το putto (ιταλικά) είναι μια φιγούρα σε ένα έργο τέχνης που απεικονίζεται ως ένα παχουλό αρσενικό παιδί, συνήθως γυμνό και πολύ συχνά με φτερά. Το putto έφτασε να αντιπροσωπεύει ένα είδος μωρού αγγέλου στη θρησκευτική τέχνη, που συχνά αποκαλείται χερούβ (γνωστό και ως χερουβείμ). Στην τέχνη του μπαρόκ το putto ήρθε να αντιπροσωπεύει την πανταχού παρουσία του Θεού. Ένα putto που αντιπροσωπεύει έναν έρωτα ονομάζεται επίσης amorino ή amoretto.

Το ενδιαφέρον είναι πως τα putti ποτέ δεν αντιπροσώπευαν σταθερά αγγέλους και αγάπη, αλλά επίσης δαίμονες, πνεύματα και, συμβολικά, τα βέβηλα ανθρώπινα πάθη. Οι απεικονίσεις τους βρίσκονται σε απίθανα σκόρπια μέρη, από πίνακες της Αναγέννησης, σε παιδικούς τάφους μέχρι και αιγυπτιακές ταπετσαρίες.

Γιατί έγιναν τα putti σύμβολα του Έρωτα και του Cupid και μαζί δημοφιλή εικονογραφήσεις σε κάρτες και λοιπά την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου; Βασικά, αυτός που τα έφερε ξανά ‘στη μόδα’ ήταν ο Ντονατέλλο, το 1420. Ενδιαφέρον. Πολύ κοντά στο πότε ήρθαν και οι βαλεντινο-κάρτες στη μόδα! Ο Ντον έδωσε στα δικά του putti αγγελικό χαρακτήρα με τη χριστιανική έννοια. Σιγά- σιγά οι καλλιτέχνες προτιμούσαν και την κλασική μυθολογία στα έργα τους και στα putti τους. Άγγελοι, Θεός, αγάπη, έρωτας, Έρως, Cupid όλα αυτά κάπως μας έφεραν εδώ που ήμασταν σήμερα.

ΜΠΟΝΟΥΣ!

  • Κάποιες φορές, η θεότητα του Έρωτα χωριζόταν σε πολλές μικρότερες, τους Έρωτες. Κάποιοι από αυτούς ήταν ο Αντέρως (η αγάπη που επιστρέφεται), Ηδυλόγος (γλυκόλογα),ο Ερμαφρόδιτος (σχετίζεται με την ένωση), ο Ήμερος (ο πόθος που ίσα συγκρατείται), ο Υμέναιος (γαμήλιος ύμνος) και ο Πόθος (κυρίως για εξ’ αποστάσεως έρωτες) 
  • Στη δεκαετία του 1840, η Esther A. Howland άρχισε να πουλά τα πρώτα βαλεντίνια μαζικής παραγωγής στην Αμερική. Η Χάουλαντ, γνωστή ως «Μητέρα του Βαλεντίνου», έκανε περίτεχνες δημιουργίες με αληθινή δαντέλα, κορδέλες και πολύχρωμες εικόνες γνωστές ως «σκραπ»
  • εκτιμάται ότι αποστέλλονται 145 εκατομμύρια κάρτες για την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου κάθε χρόνο, καθιστώντας την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου τη δεύτερη μεγαλύτερη γιορτή αποστολής καρτών του έτους μετά τα Χριστούγεννα
  • Για εκείνους που δεν είχαν καλές σχέσεις ή που ήθελαν να αποκρούσουν έναν εχθρό ή ανεπιθύμητο μνηστήρα, το «ξίδι του Αγίου Βαλεντίνου» προσέφερε μια τσιμπημένη εναλλακτική στη Βικτωριανή εποχή. Ο τόνος τους κυμαινόταν από ένα απλό πείραγμα μέχρι την απόλυτη επιθετικότητα. Υπήρχε μια προσβλητική κάρτα για σχεδόν κάθε άτομο που κάποιος μπορεί να αντιπαθήσει—από ενοχλητικούς πωλητές και σπιτονοικοκύρηδων μέχρι δυνητικούς εργοδότες και αντιπάλους κάθε είδους. Οι κάρτες θα μπορούσαν να σταλούν σε ψεύτες και απατεώνες και φλερτ και αλκοολικούς, ενώ κάποιες κάρτες χλεύαζαν συγκεκριμένα επαγγέλματα. Τα γκροτέσκ σχέδιά τους καρικατούριζαν κοινά στερεότυπα και προσέβαλλαν τα φυσικά χαρακτηριστικά του αποδέκτη, την έλλειψη γαμήλιου συντρόφου ή τα χαρακτηριστικά του χαρακτήρα.

Έφη Ζήκου

Έφη, η περίεργη (both curious and kinda strange) (τόσο κουίρκι!!!!1!). Δίδυμος^3. ΠΤΔΕ κι ό,τι προκύψει στο ενδιάμεσο. Αγαπάει τα ιστορικά κουτσομπολιά και τις εξηγήσεις σε φαινόμενα. Σιμώστε, θα σας πει μια ιστορία και ΘΑ ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ τα πάντα. Προειδοποίηση: οι τίτλοι των άρθρων θα είναι κατά πάσα πιθανότητα κλίκμπειτ. Catchphrase: “Απ’ το ολότελα καλή κι η Παναγιώταινα”

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Back to top button