Ψυχολογία

It’s time to move on

Όλοι, όσο περνάει ο χρόνος, αλλάζουμε και εξελισσόμαστε. Πολύ πιθανό είναι να αλλάζουν οι συνήθειές μας, τα ενδιαφέροντά μας, τα «θέλω» μας, οι τρόποι με τους οποίους διασκεδάζουμε, η ματιά μας στον κόσμο και τους ανθρώπους. Πολλές φορές μάλιστα συνειδητοποιώντας τις αλλαγές αιφνιδιαζόμαστε και προβληματιζόμαστε.

Ένα μεγάλο βήμα που κάνουμε στην ζωή μας είναι όταν φεύγουμε από το σπίτι μας και μετακομίζουμε στη φοιτητική μας πόλη. Ξαφνικά ξεκινάς από την αρχή, κάνεις καινούριες γνωριμίες και γενικά βρίσκεις έναν διαφορετικό προσωπικό ρυθμό. Ξαφνικά καταλαβαίνεις πως ενηλικιώνεσαι και αυτό δεν είναι πάντα εύκολο αλλά σίγουρα είναι γοητευτικό. Το καινούριο περιβάλλον, ο διαφορετικός τρόπος ζωής, οι νέες ευθύνες και τα καινούρια ερεθίσματα σε αλλάζουν. Είναι μια διαδρομή γεμάτη προκλήσεις. Αλλά είναι μια απόλυτα προσωπική καινούργια διαδρομή.

Υπάρχουν φορές που κοιτάμε πίσω και αναπολούμε τους φίλους που είχαμε στο σχολείο, τις παλιές συνήθειές μας και γενικά τον παλιό μας εαυτό. Όλα αυτά είναι μέσα στη βαλίτσα που κουβαλάμε στα καινούργια μας ταξίδια. Με όλα αυτά φτάσαμε ως εδώ. Και τ αγαπάμε. Όμως σ αυτή τη νέα φάση ζωής, στα φοιτητικά μας χρόνια, κυριαρχούν οι αλλαγές, οι νέες επιλογές, αυτή η αίσθηση ελευθερίας. Διαμορφώνουμε καθημερινά μια νέα προσωπικότητα, οπότε θέλω να πω ότι it’s ok να προχωράμε τη ζωή μας παρακάτω και να αφήνουμε κάποια πράγματα στο παρελθόν χωρίς ενοχές.

Μαρία-Μυρτώ Ασημακοπούλου

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Σήμερα ζω και σπουδάζω στο Βόλο στην Αρχιτεκτονική. Άρχισα από μικρή να καταλαβαίνω ότι μου αρέσουν πολύ οι εικαστικές τέχνες και ασχολήθηκα, όσο μπορούσα, με σχετικές δραστηριότητες. Ο δρόμος αυτός κάποια στιγμή έδωσε συγκεκριμένη μορφή στους στόχους μου και με οδήγησε στην Αρχιτεκτονική. Μια επιστήμη που για μένα δένει πολύ δημιουργικά και άμεσα, τις τέχνες με την κοινωνία, το περιβάλλον και τη ζωή μας. Πιστεύω πολύ στην ανάγκη της επικοινωνίας που για τις δικές μας τις γενιές έχει πολύ διαφορετικό περιεχόμενο απ ότι στο παρελθόν. Ο ψηφιακός κόσμος μπορεί να γίνει μια παγίδα που να μας απομονώνει σε μικρόκοσμους αλλά μπορεί να είναι και ένα μεγάλο παράθυρο στο κόσμο, τις ιδέες και τους ανθρώπους. Πιστεύω πως μόνο έτσι μπορούμε να ξεπερνάμε κάθε είδους αποστάσεις, να μοιραζόμαστε τις σκέψεις μας, να αλληλεπιδρούμε, να μαθαίνουμε, να εκφραζόμαστε και τελικά να εξελισσόμαστε. Γιατί όσες περισσότερες επιλογές δημιουργούμε για τον εαυτό μας τόσο πιο ελεύθεροι είμαστε.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Back to top button