Σ’ αυτό τον κόσμο ο άνθρωπος δημιουργήθηκε για να έχει δίπλα του μια από τις καλύτερες συντροφιές, που θα είναι μαζί του στις καλύτερες, αλλά ίσως και στις χειρότερες στιγμές… Ένας τετράποδος φίλος που θα του δείξει τι σημαίνει ανιδιοτελή αγάπη… ο σκύλος… και πως μέσα από την απουσία του… ο άνθρωπος θα πονέσει, θα στεναχωρηθεί και δύσκολα θα ξανά δεθεί και φροντίσει άλλο κατοικίδιο…
Είχα τη χαρά να συναντήσω και ‘γω αυτό τον καλύτερο φίλο… την καλύτερη συντροφιά… ένα μικρό καφέ πλασματάκι που γέμιζε τον τόπο με χαρές και παιχνίδια και πάντα ανυπομονούσε για να πάμε βόλτα. Ακόμα θυμάμαι τις ατελείωτες εκείνες φορές που ανυπομονούσα να επιστρέψω από την πόλη που σπουδάζω στο σπίτι μου… εκεί που θα με περίμενε καρτερικά στην πόρτα και θα ενθουσιαζόταν πάντα τόσο πολύ που με έβλεπε… ένας χαρούμενος σκύλος με τις αγκαλιές και τα χάδια του…
Πάντα θα θυμάμαι εκείνες τις φορές που κρυφά ανέβαινε στο κρεβάτι μου και κοιμόταν, νομίζοντας ότι δεν τον καταλαβαίνει κανείς… όλες εκείνες οι φορές που περίμενε στα πόδια μου και ζητούσε να φάει και από το δικό μου φαγητό… την συντροφιά που μου έκανε όταν έβλεπα μια ταινία η διάβαζα και δεν έφευγε από το πλευρό μου…αλλά.. το αγαπημένο μου ήταν τα πρωινά που έφευγα και ξυπνούσε μαζί μου για να με χαιρετίσει και μετά εννοείται πως ξανά κοιμόταν…
Ένα όμορφο καφέ πλασματάκι με τα μερικά άσπρα του γενάκια, που έφυγε ένα ξημέρωμα του Νοέμβρη… αλλά χαίρομαι που έζησα ήρεμες και χαρούμενες στιγμές κοντά σου… γιατί έγινες μία από τις καλύτερες συντροφιές που θα μπορούσα να έχω και θα κουβαλάω πάντα τις πιο ευχάριστες αναμνήσεις…
Μέσα από αυτό το άρθρο ήθελα να δώσω έναν τόνο πιο προσωπικό και να περιγράψω πως εγώ έβλεπα τον σκύλο μου και πιστεύω πως όσοι έχουν κατοικίδια είτε σκύλους είτε γάτες θα καταλάβουν πόσο στενάχωρο είναι να αποχωρίζεσαι έναν από τους καλύτερους φίλους του ανθρώπου.