Τι εστί Έρως;
Ο έρωτας ανέκαθεν αποτελούσε ένα συναίσθημα που κατέκλυζε τους πάντες. Λέξη πυκνή. Δεν είναι η σαρκική απόλαυση της στιγμής. Δεν είναι ένα τυχαίο βλέμμα που ανθίζει μέσα σου χίλιους κόσμους. Είναι κάτι πολύ περισσότερο. Είναι μια στιγμή. Είναι εκείνη η ακτίνα που τρυπώνει σαν ήλιος στην ψυχή του καθενός. Σε μια κοινωνία βυθισμένη στην ειρκτή της πλάνης, της αδικίας, του ψεύδους και της ασυδοσίας, η ποίηση είναι η μόνη διέξοδος. Η κλίμακα του θεϊκού και του ανθρώπινου. Ανεβαίνεις φανταστικά σε μια σκάλα και κόβεις όλα τα άνθη του κόσμου. Ξέρετε η ποίηση κάθε στιγμή γεννιέται… γεννιέται αδιάκοπα μέσα μας. Ο κόσμος έτσι θα γεννιέται και πάλι απ’την αρχή. Και ο έρωτας. Θα σε ξανανιώνει κάθε φορά. Θα επιστρέφει και θα σε συνεπαίρνει. Σαν αίσθηση, σαν πόλεμος, σαν φυγή, σαν πείνα, σαν δίψα… Σαν μνήμη.
Κάθε άνθρωπος πρέπει να βρει τον δικό του έρωτα. Το δικό του απόλυτο κάλλος. Να μάθει να ερωτεύεται τις ψυχές, τα πρόσωπα, τις μυρωδιές, τα χαρίσματα, τις αρχές. Να εισέλθει σε μια διαδρομή αναζήτησης του απόλυτου, του αιώνιου, του σταθερού, του τέλειου κάλλους. Αν δεν υπάρχει έρωτας πως υπάρχει ομορφιά; Όλα χάνονται. Η κοινωνία γίνεται άθυρμα της ακολασίας και της ύλης. Στην σημερινή κοινωνία ποιος πραγματικά μπορεί να ακολουθήσει έναν διαφορετικό δρόμο από εκείνον που χαράσσουν οι άλλοι; Ελάχιστοι. Η ζωή ραγίζει και η ανθρώπινη σκέψη χάνεται σε ένα αδυσώπητο χάος. Προσωπεία πλείστα. Σε τούτο εδώ τον κόσμο, το προσωπείο του ανδρείου και του περήφανου μετράει. Όλοι δείχνουν. Δεν είναι. Τα προσωπεία όμως θα τελειώσουν κάποτε. Θα γίνουν ανύπαρκτες υπάρξεις ενός ψεύδους. Μια απέραντης μετριότητας του τίποτα.
Αλήθεια, ποιος μπορεί να αναγνωρίσει το ιδεώδες κάλλος; Κανένας. Εφόσον κανένας δεν αποδεσμεύεται από εκείνο το σπήλαιο που περίγραψε ο Πλάτων στην πολιτεία του. Οι σκιές που συνεπαίρνουν τις αισθήσεις, σε κρατούν δέσμιο του δικού σου εαυτού. Η Ιδέα; Ο ήλιος που βρίσκεται έξω από αυτό που θωρείς; Βγες. Δες το φως του. Κάνε τον ζωή. Μάζευε την φλόγα και σκόρπα την στον κόσμο, να γεμίσει ολάκερα το φως σου. Ποιο είναι το κλειδί για να το πετύχεις λοιπόν; Ίσως ο ίδιος έρωτας. Ο Έρωτας του ηλίου, της αλήθειας, της ελευθερίας και του απόλυτου κάλλους.
Ο έρωτας δεν είναι οδύνη. Είναι μόνο ελευθερία. Είναι μια παράλογη Πίστη στο ιδανικό. Σε μεταμορφώνει, σε καθηλώνει, σε μαγνητίζει, σε υποτάσσει. Δεν σε μαγεύει. Ούτε σε τυφλώνει. Σε αλλάζει. Είναι μια Ιθάκη που ο καθένας προσπαθεί να φτάσει. Είναι ένα καράβι που θα πλέει για πάντα στην καρδιά του κόσμου. Ο έρωτας πρέπει να γίνει αγάπη. Η αγάπη είναι η μετουσίωση του έρωτα. Η αγάπη πρέπει να γίνει το τραγούδι όλων μας. Να φυσάει ο άνεμος και να αναπνέει ο κόσμος. Με τους σπόρους της αγάπης να ανθίζουν… Να την τραγουδάμε για πάντα στο φως ελεύθεροι. Χωρίς φόβο. Χωρίς θλίψη. Να μπορέσουμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Να κάψουμε τον χρόνο. Από εμάς εξαρτάται η ζωή. Να γίνουμε ανθρώπινοι με έναν ήλιο μέσα μας κατάφωτο, γεμάτο έρωτα…
Αν θέλεις να αλλάξεις τον κόσμο, σκότωσε το άδικο και τίναξε το στο χάος. Σπείρε τον Έρωτα παντού. Γύρω σου και μέσα σου. Μην αδρανείς στο τώρα. Να αδημονείς για το κάθε αύριο σαν μην υπάρχει. Να θυμάσαι πάντα την άνοιξη και τον κόσμο. Φώναξε δυνατά σε όλους αυτό που ποθείς και ερωτεύεσαι.
Και πάντα η πρώτη σου λέξη
Έρωτας
